ســـــروش

در فرهنگ لغات زبان فارسی «سروش» برابر با جبرئیل، رسانندة پیام الهی به پیامبران و مردان برگزیدة خدا معرفی شده است. نوشته­اند سروش فرشته­ای است که پیغام­آور باشد و نیز فرشته­ای که پیغام و مژده آرد و یا خبر و پیغام خیر آورد و معانی ازین دست. در اغلب قاموس­ها با کم و بیش تفاوت، همه در همان معنی جبرئیل از او یاد کرده­اند. اما سروش در ادبیات ایران پیش از اسلام و در فرهنگ اوستایی و ادبیات زرتشتی فارسی میانه، تعریف و وظایفی دیگر را برعهده دارد که در متن مقاله به آن­ها پرداخته شده است و با بررسی دقیق منابع پیش از اسلام در متون بازماندة پهلوی و اوستایی، برای سروش بیش از بیست وظیفة این جهانی و آن جهانی را می­توان برشمرد، که پیام رسانی سروش را می­توان تنها یکی از آن­ها دانست.